Dhuna po shpërthen sërish në jug të Ballkanit. Një nga arsyet për këtë është se diplomatët perëndimorë qartë janë të pavëmendshëm ndaj historisë
Kur mbaroi lufta në Kosovë 24 vjet më parë, me futjen e trupave të NATO-s dhe vendosjen e një protektorati të OKB-së, një sekuencë dramatike e ngjarjeve në Evropë u duk se mbaroi. Lufta kishte mbaruar, do të vendosej një paqe e qëndrueshme. Por, ne jemi ende dukshëm larg nga paqja e qëndrueshme në rajon.
Kjo ndoshta edhe për faktin se mësimet e luftës në Kosovë më nuk janë aq thellë në ndërgjegjen e brezit të sotëm të politikanëve, diplomatëve dhe gazetarëve, dhe për këtë arsye merren vendime politike që nuk nxjerrin më asnjë pasojë nga kjo histori – dhe kështu krijojnë konflikte të reja.
Në atë kohë, kishte mosmarrëveshje të ashpra politike për rrugën e duhur politike, kur në Gjermani koalicioni Kuq-Gjelbër i Gerhard Schroederit dhe Joschka Fischerit, morën rrezikun e pjesëmarrjes në “intervenim ushtarak për të drejtat e njeriut”, ishte një gjë mjaft e rrezikshme.
A duhej të ekspozoheshin 2 milionë kosovarë ndaj arbitraritetit të ushtarëve serbë që kishin dëshmuar në vitin 1995 në Srebrenicë se sa brutalë janë? Dhe a duhet t’i përmbahej një të drejte ndërkombëtare që garanton paprekshmërinë e kufijve dhe në të njëjtën kohë të hezitohej të merreshin masa ndaj një krimineli lufte si Sllobodan Millosheviq?
Nga ky debat mjaft kundërthënës, por edhe produktiv dhe nga rivlerësimi i historisë së saj prej të cilës Gjermania e ka një demokraci që dëshiron të mbrojë të drejtat e njeriut në politikën e saj të jashtme dhe po e bën këtë në rastin e Ukrainës.
Thirrje për dashuri
Në konfliktin aktual në Kosovë dhe Bosnjë, megjithatë, po shohin se sa sipërfaqësor është bërë debati për Ballkanin, sa pak kritikë po janë ata diplomatë e politikanë, që sërish po i kthejnë vidhat në Ballkan pa mësuar mësimet nga e kaluara.
Ata nuk po e kuptojnë se strategjia e frenimit të sistemeve nacionaliste e autokratike nëpërmjet politikave të qetësimit është e gabuar.
Diplomatët amerikanë e evropianë, në anën tjetër, po e pëlqejnë dashurinë e presidentit aktual të Serbisë dhe ish-shefit të propagandës së regjimit të Millosheviqit, Aleksandar Vuçiq.
Ata duan të largojnë atë nga koalicioni me Vladimir Putinin; ata kanë iluzionin se mund të ndryshojnë kursin e Putinit me lëshime politike e po ashtu financiare. Megjithatë Vuçiqi nuk do ta ndryshojë mendjen, për shkak të disa diplomatëve perëndimorë, që qartë janë të pavëmendshëm ndaj historisë, dhe që vijnë e i bëjnë lajka. Është më e lehtë të bësh presion mbi Qeverinë jonacionaliste në Prishtinë, e cila po përpiqet seriozisht për një të ardhme paqësore.
