Kryeministri Sir Keir Starmer ka deklaruar se është “i interesuar” të mësojë rreth skemës së Italisë për të dërguar emigrantët e shpëtuar në det në Shqipëri për të përpunuar kërkesat e tyre për azil. Deklarata u bë përpara vizitës së tij të parë zyrtare në Romë.
Udhëheqësi britanik do të takohet të hënën me kryeministren italiane, Giorgia Meloni. Në krye të agjendës do të jetë migrimi dhe mënyra se si Britania e Madhe mund të mësojë nga Italia – anëtarja e Bashkimit Evropian që merr numrin më të madh të ardhjeve të emigrantëve, por që kohët e fundit ka parë një rënie dramatike, transmeton RTSH.
I pyetur nëse ai do të konsideronte një marrëveshje të ngjashme me atë që arriti Italia me Shqipërinë, Sir Keir tha këtë fundjavë: “Le të shohim. Është në ditët e para, unë jam i interesuar se si funksionon kjo, mendoj se janë të gjitha mundësitë.”
Sir Keir dhe Meloni janë kryeministra në anët e kundërta politike. Njëri e filloi politikën duke iu bashkuar socialistëve të rinj dhe tani drejton një qeveri laburiste në MB, ndërsa tjetra e filloi me neo-fashistët të rinj dhe tani drejton një koalicion të krahut të djathtë në Itali.
Të dy, megjithatë, janë të prirur për të ecur mbi një marrëdhënie vendimtare evropiane.
Në takimin e së hënës, dyshja do të diskutojë atë që njihet si migrimi i parregullt, ndër të tjera, pasi të dy vendet synojnë të reduktojnë mbërritjet nga deti.
Në kontinent, Frontex, forca kufitare e BE-së, ka llogaritur një rënie prej 64% këtë vit në ato që bëjnë kalimin e rrezikshëm nga Afrika e Veriut në Itali.
Pak më shumë se 43,000 kanë mbërritur deri më tani këtë vit, sipas Kombeve të Bashkuara, krahasuar me një total prej pothuajse 158,000 në 2023. Disa përpiqen të vazhdojnë rrugën e tyre përmes Francës deri në Britani.
Mbretëria e Bashkuar po përpiqet t’i përgjigjet krizës së emigrantëve në Kanalin Anglez, me ardhjet nga Franca në rritje në krahasim me vitin e kaluar. Tetë persona humbën jetën të dielën kur një varkë u përmbys në Kanal.
Në qendër të rënies së kalimeve drejt Italisë janë edhe marrëveshjet financiare të arritura me Tunizinë dhe Libinë – nga ku shumica e njerëzve nisen për në Evropë.
BE i pagoi Tunizisë 105 milionë euro (88 milionë £) në 2023 për të rritur sigurinë kufitare dhe për të trajnuar rojet e saj bregdetare. Italia e furnizoi vendin me anije patrullimi dhe i dha qeverisë së saj 100 milionë euro të tjera për të mbështetur kompanitë e vogla dhe për të investuar në arsim dhe energji të rinovueshme.
Meloni gjithashtu nënshkroi një marrëveshje të madhe gazi me Libinë dhe Italia po trajnon dhe pajis rojet bregdetare libiane. Marrëveshjet i bëjnë jehonë strategjisë së BE-së me Turqinë në kulmin e krizës së migracionit të vitit 2016, kur blloku i dha Ankarasë 6 miliardë euro për të rritur patrullimet kufitare me Greqinë. Kjo çoi në një rënie dramatike të largimeve.
Por marrëveshjet për të mbajtur emigrantët në Afrikën e Veriut sjellin polemika të mëdha.
Human Rights Watch ka akuzuar Italinë dhe BE-në se janë “bashkëpunëtorë” në krimet e kryera kundër emigrantëve në Libi, duke raportuar raste të “vrasjeve, zhdukjeve me forcë, torturave, skllavërimit, dhunës seksuale, përdhunimeve dhe akteve të tjera çnjerëzore” në Afrikën e Veriut.
Shefi i politikës së jashtme të BE-së në largim, Josep Borrell thuhet se shkroi për “moskuptimin” e disa vendeve anëtare mbi marrëveshjen e arritur nga presidentja e Komisionit Evropian, Ursula von der Leyen me Tunizinë, për shkak të një përkeqësimi të mprehtë të demokracisë në Tunizi.
Presidenti i Tunizisë Kais Saied ka pezulluar parlamentin, ndërsa deputetë të opozitës, gazetarë dhe avokatë janë arrestuar. Disa anëtarë të Parlamentit Evropian janë ankuar për “inkurajimin e diktatorëve në të gjithë rajonin”.
Në Romë, Sir Keir ka të ngjarë të dëgjojë për një sërë masash që Italia po merr për të luftuar migracionin e parregullt, duke përfshirë qendrat e pritjes që po ndërton në Shqipërinë fqinje, të cilat do të hapen më vonë këtë vit pas disa vonesave.
Dy qendrat, të financuara dhe të menaxhuara nga Italia, mund të mbajnë deri në 36,000 emigrantë në vit. Ndërsa atje, ata do të mund të aplikojnë për azil në Itali. Nëse refuzohet, ata do të përballen me dëbim.
Ndërsa qeveria shqiptare ka sugjeruar se një marrëveshje e tillë është vetëm me Italinë, aleatin e saj më të ngushtë në Evropë, Sir Keir ka treguar interes për modelin e outsourcing, duke zhvilluar bisedime me homologët e tij italianë dhe shqiptarë në samitin e Komunitetit Politik Evropian në Pallatin Blenheim në korrik.
Sekretari i Jashtëm David Lammy i tha BBC të dielën se kryeministri do të diskutojë me Melonin punën që Italia ka bërë për migracionin, “veçanërisht me Shqipërinë”.
Lammy tha se për shkak se numri i mbërritjeve të Italisë ishte ulur, “ne jemi të interesuar” të diskutojmë skemat e vendit, jo vetëm me Shqipërinë, por edhe me Sirinë dhe Libinë.
Alberto-Horst Neidhardt, një specialist i migracionit në qendrën e politikave evropiane, tha se “Britania është e ekspozuar ndaj pasojave të vendimeve në BE, pa pasur një fjalë – dhe kjo dobëson kapacitetin e saj për të menaxhuar flukset e migracionit”.
“Ishte mjaft e vështirë për qeverinë e mëparshme britanike të kërkonte zgjidhje efektive me Francën – dhe kështu ka kuptim t’i drejtohemi Italisë me këtë kryeministër të ri.”
Meloni ishte ndoshta aleati më i ngushtë i Rishi Sunak në Evropë. Të dy të djathtët, kimia e tyre politike ishte e qartë, me Sunak që e quajti atë “një person të bukur” pas takimit të tyre të fundit në samitin e G7.
Pasardhësi i tij mund të mos jetë aq i natyrshëm politikisht për Melonin – por ajo është padyshim liderja më e fortë e krahut të djathtë të BE-së dhe Starmer e di se për të zgjidhur sfidën e migracionit, të gjitha rrugët të çojnë në Romë. BBC
