Në Luginën e Riftit dhe në këmbët e vullkanit Gelai në Afrikë, ndodhet një pellg i madh, kripësia e lartë e të cilit lejon vetëm disa specie të mbijetojnë.
Ideja e një liqeni që i kthen në çast kafshët në gur tingëllon si nga mitologjia greke, por në fakt ky fenomen tejet i veçantë ndodh në liqenin Natron në Tanzani, i cili është një nga liqenet më vdekjeprurës në botë. Ai është një hapësirë tejet e rëndësishme për çiftëzimin e flamengove, të cilat janë më pak të rrezikuara.
Gjatë stinës së shirave, pellgu mbushet me ujë, por më vonë temperaturat e larta shkaktojnë avullim intensiv. Aty gjallojnë vetëm disa baktere të pasura me pigment të kuq, që e ngjyros intensivisht ujin, duke dhuruar pamje fantastike.
Liqeni Natron është shumë i cekët, thellësia varion nga 1.5 deri në 3 metra. Nxehtësia e ujit arrin deri në 50 dhe madje edhe 60 ° C. Përmbajtja e kripërave të natriumit në ujërat e liqenit është shumë e lartë. Në muajt më të nxehta (shkurt dhe mars) edhe uji bëhet i trashë për shkak të kësaj. Këto kushte favorizojnë aktivitetin e cianobaktereve halofil që jetojnë në liqenin Natron, për shkak të pigmentit të të cilit uji ka një ngjyrë të kuqe të gjakut. Megjithatë, hija e ujit ndryshon në varësi të sezonit dhe thellësisë – liqeni mund të jetë portokalli ose i kuq, dhe nganjëherë duket si një pellg i zakonshëm.
Ujërat e Natronit në Tanzani janë një rrezik i vërtetë. Për shkak të nivelit të lartë të ujit alkali, kripë e ngrirë çon në djegie të rënda nëse një person, një kafshë ose një zog është zhytur në liqen. Pikërisht kështu shumë zogj kanë gjetur vdekjen. Më pas, trupat e tyre ngurtësohen dhe mumifikohen, duke u mbuluar me substanca minerale.
Këto veçanti të këtij liqeni lidhen edhe me Ol Doinyo Lengai, i njohur si “Mali i Zotit”, i cili është i vetmi vullkan aktiv që lëshon natrokarbonat.