Abdullah Yılmaz është një nga të mbijetuarit e tërmeteve vrastare me magnitudë 7.7 dhe 7.6 në Kahramanmaraş. Mes lotëve, ai tregon për momentet e frikshme, kur gjithçka i tundej dhe iu shembi mbi kokë, sikur të mos kishte ekzistuar asnjëherë.
Yilmaz, i cili u trajtua në Shërbimin e Kardiologjisë të “Sivas Cumhuriyet” dhe shtëpia e të cilit u dëmtua rëndë pas tërmetit, tha se fillimisht pati një zhurmë të madhe dhe më pas shtëpia u drodh fuqishëm.
“Në atë kohë , e kuptova që prona ishte gënjeshtër. Ndjeva se dikush më goditi rreth orës 4:15 të mëngjesit dhe më tha që të çohem. Tre fëmijët e mi janë në burg, sepse shkova t’i vizitoja, u lodha dhe shkova herët në shtrat atë natë. Rreth orës 4:15 të mëngjesit ndjeva se dikush më goditi. Kur u ngrita pashë se nuk kishte njeri rreth meje, u ktheva në anën tjetër dhe shkova në shtrat, por ndjeva se më ngacmuan përsëri. U ngrita për të ndezur dritën, dhe sapo e bëra këtë veprim, u dëgjua një ‘boom’.
Në atë kohë, fëmija im u hodh mbi mua, ndërsa bashkëshortja ime më mbajti një moment që të mos rrëzohesha. Në atë moment dolëm menjëherë jashtë në dëborë e në të ftohtë.”, tregon mes lotësh i mbijetuari i tërmetit.
