Akullnajat në mbarë botën mund të humbasin deri në gjysmën e sipërfaqes së tyre deri në fund të shekullit, me pasoja të pasigurta për ekosistemet, thotë një studim i publikuar të mërkurën.
Në varësi të shkallës së ngrohjes globale, një zonë deri në tetë herë më e madhe se ajo e Zvicrës do të bëhet pa akull deri në vitin 2100, thuhet në studimin e botuar në revistën “Nature”, përcjell Albinfo.ch.
Kjo do të çojë në një nga ndërrimet më të shpejta të ekosistemit që ka ndodhur ndonjëherë në tokë, tha për agjencinë e lajmeve Keystone-SDA glaciologu Matthias Huss nga Instituti Federal Zviceran i Teknologjisë ETH Cyrih.
Deri më tani, sipas Huss, studimet janë fokusuar kryesisht në masat e shkrirjes së akullit. Megjithatë, në kërkimin e fundit, ekipi nga Franca dhe Zvicra u përqendrua në ekologjinë e zonave të reja pa akull.
Një kuptim i këtyre ekosistemeve pas akullnajave është i rëndësishëm, tha studiuesi. Në të ardhmen, ato mund të ofrojnë një vend strehimi për speciet që po zhvendosen diku tjetër nga ngrohja.
Kështu, biodiversiteti lokal mund të rritet, dhe si e tillë, “këto zona të reja pa akull duhet të mbrohen”. Sot, më pak se gjysma e të gjitha zonave të akullnajave gëzojnë një status të tillë.
Ndërkohë, mbrojtja e akullnajave të mbetura është gjithashtu e rëndësishme, pavarësisht tkurrjes së pashmangshme, shtoi Huss.
Modelimi i studiuesve tregon se tërheqja do të vazhdojë me një ritëm të ngjashëm deri në vitin 2040, pavarësisht se çfarë ndodh me klimën. Pas kësaj, megjithatë, vlerësimet ndryshojnë në varësi të masave të mbrojtjes së klimës. Ndërsa zona mund të përgjysmohej deri në vitin 2100 pa marrë asnjë masë (një studim i mëparshëm ishte edhe më i zymtë), humbja mund të kufizohej në 22% me masa të forta mbrojtjeje, zbuloi studimi.
Përveç ETH Cyrihut, studiues nga Universiteti i Freiburgut dhe Instituti Federal Zviceran për Kërkimin e Pyjeve, Borës dhe Peizazhit (WSL) u përfshinë në studim./Albinfo.ch
