Ka shumë teori rreth historisë së fundosjes së Titanikut. Por, mbi të gjitha, ajo që mbetet janë pyetje të pafundme pa përgjigje. Rrethana të reja të asaj tragjedie ende zbulohen vit pas viti. Duke marrë parasysh pikën shumë të vështirë të hyrjes në të cilën ndodhen mbetjet e linjës oqeanike, eksplorimi dhe analiza e vendit të ngjarjes kanë qenë mjaft të kufizuara, ndaj ka ende shumë hapësirë për hetim.
Titaniku ndodhet në rreth 3800 metra thellësi, në një pikë relativisht afër bregut kanadez të Newfoundland. Me kalimin e kohës, ajo që mbetet nga anija degradohet gjithnjë e më shumë. Pritet që përfundimisht të shkrihet pothuajse plotësisht për shkak të efektit gërryes të ujit të kripur. Megjithatë, falë vëzhgimeve të njëpasnjëshme të zonës, dihet se ka ende një numër të madh objektesh nën ujë: mbetjet e sendeve të viktimave.
Shishe vere, këpucë, valixhe… Por, diçka mungon. Eshtrat e njerëzve. Rreth 1160 njerëz u mbytën me Titanikun. Megjithatë, asnjë trup i vetëm nuk është gjetur. Pse? Përgjigjja nuk është e lehtë. Edhe pse, sipas ekspertëve, ka shumë të panjohura që nuk janë zbardhur.
Duhet pasur parasysh se u deshën dekada për të gjetur rrënojat e anijes. Prandaj, kur filluan vëzhgimet, gjithçka ishte ekspozuar prej kohësh ndaj ujit të detit dhe efekteve gërryese të kripës në objekte, sipërfaqe dhe mbetje të mundshme skeletore. Megjithatë, nuk përjashtohet që në bord të ketë ende gjurmë të kufomave të shumta.
Por, ajo që merret si e mirëqenë pothuajse unanimisht është se praktikisht të gjithë trupat janë tretur, deri në zhdukjen e tyre. Jo vetëm për shkak të ujit të kripur, por edhe për shkak të aktivitetit intensiv të kafshëve në rajon dhe popullatës bakteriale, të cilat mund të ushqehen me indet njerëzore. Sipas arkeologut detar James Delgado, në atë thellësi kufomat përfundojnë duke u tretur krejtësisht.
