Vuajtja është shpesh në shërbim të pastrimit të shpirtit. Edhe sëmundja ndonjëherë vjen si një bekim i maskuar. Gjithçka varet nga qëndrimi mendor me të cilin përballemi me sëmundjen
Forma më e lartë e shërimit është kur nuk mendojmë fare për trupin. Mënyra më e mirë i shërimit është kur ne mund t’i lëmë pas vetes të gjitha mendimet rreth sëmundjes. Duke vepruar kështu, ne harrojmë trupin dhe kështu ngrihemi mbi gjendjen e identifikimit trupor.
Kjo botë është plot vuajtje dhe nëse diçka mund të sjellë lehtësim, nuk duhet të na interesojë se nga cili kanal vuajtja vjen. Ne duhet të jemi të gatshëm të lëmë mënjanë idetë dhe paragjykimet tona të paramenduara dhe t’i qasemi me një qëndrim të hapur.
Sëmundja është gjithmonë një tregues i shqetësimit dhe çrregullimit, ndërsa çrregullimi rezulton në mënyrë të pashmangshme në sëmundje kur dëshirat trupore fitojnë epërsinë mbi natyrën tonë shpirtërore, transmeton Telegrafi.
Nuk ka dyshim se shkenca fizike ka bërë shumë për të ndihmuar njerëzimin. Ajo solli lehtësim, por nuk është e përhershme.
Shkenca fizike nuk e arrin shkakun e mjerimit, as nuk e zbaton ilaçin përfundimtar. Selia e vërtetë e sëmundjes është më shpesh në mendje sesa në trup.
Kur nuk ndihemi mirë, ndryshimi i mendimeve tona dhe prekja në nënndërgjegjeshëm është edhe më i nevojshëm.
Lloji më i mirë i shërimit është kur ne mund t’i lëmë pas vetes të gjitha mendimet e sëmundjes.
Njeriu mund të mos besojë në lutje, por lutja shëron. Besimi gjithashtu ka një kapacitet të madh shërues, sepse na sjell në një nivel ku mund të marrim shërimin hyjnor.
Është e nevojshme të bëhet dallimi midis besimit dhe besimit të verbër. Besimi buron nga një zemër e pastër.
Kur shkojmë kundër natyrës, ne mund të krijojmë disa rezultate nga të cilat nuk mund të shpëtojmë. Vuajtja është shpesh në shërbim të pastrimit.
Edhe sëmundja ndonjëherë vjen si një bekim i maskuar. Gjithçka varet nga qëndrimi mendor me të cilin e gjetëm sëmundjen. Forma më e lartë e shërimit është kur nuk mendojmë fare për trupin.
Ekzistojnë disa mënyra dhe metoda shkencore që na udhëheqin në këtë drejtim.
Një mënyrë për ta bërë këtë është përmes kontrollit të frymëmarrjes. Frymëmarrja është mjeti i jetës, duke kuptuar dhe praktikuar frymëmarrjen e duhur mund ta mbajmë trupin në një gjendje të shëndetshme.
Për sa kohë që frymëmarrja është e vazhdueshme, e barabartë dhe konstante, ritmi dhe ekuilibri i përsosur do të ruhen në sistemin tonë psikosomatik dhe ne do të gëzojmë shëndet të mirë. Fryma jonë varet nga gjendja jonë shpirtërore.
Shqetësimi më i vogël mendor do të shkatërrojë rregullin e frymëmarrjes dhe do të shkaktojë shqetësime në të gjithë sistemin.
Nëse nuk kemi mendime të drejta dhe një jetë me sjellje të mirë, nuk mund të kemi shëndet sepse kemi krijuar helm në sistemin tonë me mendimet dhe veprimet tona të gabuara që përfundojnë në sëmundje.
Edhe shkenca mjekësore është dakord që me impulse të forta si zemërimi dhe urrejtja, ne e çojmë trupin në sëmundje për shkak të një reagimi të tepërt të sistemit endokrin. Kur vuajmë, duhet të shikojmë brenda vetes dhe të shohim nëse po largohemi nga qenia jonë e vërtetë – shpirti. Në çdo moment kemi brenda nesh mundësinë e shërimit apo sëmundjes.
Ka metoda të ndryshme me të cilat mund të arrijmë vetë-shërim, të tilla si auto-sugjerimet vendimtare dhe të vazhdueshme për të mos pranuar sëmundjen, pohimet konstruktive, përqendrimi i mendjes në ndikimet shtypëse (kjo mund të jetë efektive, por këto metoda përmbajnë një rrezik të caktuar të egoizmit).
Forma më e lartë dhe më e sigurt e vetë-shërimit është meditimi – braktisja e çdo mendimi për sëmundjen ose shëndetin, duke e çliruar mendjen nga të gjitha gjërat e kësaj bote dhe duke hyrë në praninë hyjnore. Meditimi ka një fuqi të mrekullueshme shëruese.
Gjumi jep një aluzion për këtë. Kur na zë gjumi, harrojmë të gjitha vuajtjet tona.
Në meditim ne jemi të vetëdijshëm vetëm për pafundësinë dhe kur mendimi ynë është i zënë vetëm me këtë, jeta jonë është e mbushur me lumturi dhe fuqi.
E gjithë fuqia vjen nga Zoti. Nëpërmjet lutjes së parezervë dhe besimit të palëkundur, ne mund ta bëjmë veten të pranueshëm ndaj asaj fuqie. Nëse nuk jemi të hapur ndaj ndikimit të drejtpërdrejtë të kësaj fuqie, ajo nuk mund të depërtojë në qenien tonë dhe të na shërojë.
